27 Şubat 2025 Perşembe
Dans edelim mi tatlı gıs?
14 Şubat 2025 Cuma
Farkındayım
Bazen bir şarkı insanı nerelere götürüyor...
Lisedeyim... Her ergen gibi bir yanım deli dolu bir yanım hüzünlü.
Hiç hazır değilken çocukluğa veda etmişim, ama yetişkin de değilim. Deli gibi korkuyorum yetişkin olmaktan. Çevremdeki yetişkinlerin hayatı bana çok özenilesi görünmüyor. Sadece hayatımla ilgili en ufaktan en büyüğüne kendi kararlarımı verme fikri cazip geliyor, başka da bir güzelliği yok yetişkin olmanın!
Kafam çok karışık...Okulda öğretmenlerim hayatımın en önemli yıllarını yaşadığımı söylüyor. Öyle ya meslek seçimi, arkadaş seçimi, ilk kalp kırıklıkları bu yaşlarda yaşanıyor. Bu kadar önemli kararlar içinde ne kadar da küçüğüm, "Yahu benim etim ne budum ne? " diyemiyorum ama her dediklerini can kulağıyla dinliyorum. Yaşam tecrübemin azlığını önemsediğim kişilerin öğütleriyle kapatmaya çalışıyorum. Belki sorular bildiğim yerden çıkar umudu...
Bazen geç saate kadar uyuyamıyorum. Her şeye çok şaşırıyorum. Evlilik bu kadar önemliyse, insanlar bu kararı nasıl vermiş? Meslek seçimi bu kadar önemliyse ve benim karakterim henüz oturmamışsa, bana uygun mesleğe şimdi karar vermem çok saçma değil mi? Arkadaşlıklar.... O konuda şanslıyım bak! Onlar beni anlıyor. Bazen birlikte çok gülmekten ağlıyoruz ama kimse kimseye uzaylıymış gibi bakmıyor. Bazen bu duygusal geçişleri evde yaşıyorum ve annemle babamın korku dolu bakışlarını görüyorum. Bu sorularımı çevremdeki büyüklere sorduğumda " Ne bileyim yavrum kader işte. Yaşarken başımıza geldi, içinde bulduk kendimizi." diyor teyzem. Ne hissedeceğime karar veremiyorum.
Böyle günlerden geçerken bana iyi gelen bir rutin var. Sabah okula gitmeden önce kahvaltımı yaparken televizyon açıyorum ve o sıralar adını anımsayamadığım bir müzik kanalında her sabah aynı saatte "Sezen Aksu- Farkındayım" çıkıyor. O klibin her saniyesi hafızamda, beni huzurlu bir yere götürüyor. Müziği hoşuma gidiyor ve gün boyunca da ara ara mırıldanıyorum.
Seneler sonra yine okuldayım. Bu sefer yetişkinim ama kafam yine karışık. Bana yetişkin olmayı böyle anlatmadılar. Romantik komedi filmlerinin evlilikle mutlu sona ermesi gibi anlattılar bana yetişkinliği. Hayatımdaki önemli seçimleri yapınca rahata erecektim ben. Dinlediğim öğütler işime yaradıysa da haberim yok. Kafamın karışıklığını yatıştırma umuduyla müziğe sarılıyorum yine ve birden bu şarkı çalmaya başlıyor...:
"Ne yapsan olmuyor gözüm
3 Şubat 2025 Pazartesi
Bir Ispanak Yıkama Meselesi
Çocuğum olduktan sonra kendimi gerçekten "anne olmuş" gibi hissettiğim anlardan bir tanesi de ıspanak yıkama anları... Kızımdan önce yıkama zahmetine girmek istemediğim için almadığım bir sebzeydi ıspanak ve kızım olduktan sonra bu durum gerçek anlamda değişti. İki haftada bir kesinlikle ıspanak alınıyor evimize ve eşim gereğinden fazla aldığı için ıspanak yemekleri konusunda da geniş bir yelpazeye ulaştım :)) Ispanaklı kiş bile yaptım ben yav :)
Bu hafta da ıspanak haftamızdı ve ıspanak yıkama işini eşime yıkmayı düşünüp yine vazgeçtim. Çünkü bu konuda gereksiz bir titizliğim var maalesef ve tüm bezginliğimi de yanıma alıp başladım yıkamaya. Ispanak yıkamaya başlarken zihnim de adeta konuşmaya başladı ve şunları düşündüm:
* Eskiden mutfakta yemek hazırlarken bir şeyler izlemeyi ya da dinlemeyi ne kadar çok sevdiğimi, oysa şimdi bunları gerçekten istemediğimi fark ettim. Babaannemin "Kafam kaldırmıyor." dediği evreye erken ulaştım belki de:)
* Sahi sömestr tatili de ne çabuk bitti. Halbuki ne güzel başlamıştı benim açımdan. İnternet detoksu yapmaya karar vermiştim ve başarıyla da uyguluyordum. Ta ki Bolu Kartalkaya yangınına dek... O yangında yiten canlara mı üzüleyim, ülkemizde bir insan canının bu kadar değersiz oluşuna mı kızayım? Bilemiyorum. Ama hepimizin içinde bir yangın yeri bıraktı bu olay ve suçlular gereken cezayı almadıkça da sönmeyecek. İnsan zihni böyle felaketlerden sonra çeşitli olasılıklar kuruyor. Yangın alarmı çalışsaydı insanlar kurtulabilirdi. Otel çalışanları yangını fark ettikleri anda insanları uyandırsaydı ( Konya'da bina çökmeden önce bir kişi kaç can kurtardı, gördük!) insanlar kurtulabilirdi. Birileri gerçekten görevini yapsaydı bu yangın önlenebilirdi.... Sanki tüm ahlaksızlık bir araya gelmiş de, olan masum canlara olmuş gibi bir olay! Ve ülkemde istifa kelimesinden habersiz onca yetkili(!).
Bu noktada içim şişti gerçekten ve hala yıkanmayı bekleyen ıspanakları görünce yine eşime kızasım geldi. Yahu küçük bir aileyiz, neden her defasında bu kadar çok ıspanak alırsın be adam :) Ve sanki eşim benim içten içe ne konuştuğumu duymuş gibi gelip şey demesin mi: " Ya ıspanak çok olmuş değil mi? Valla o kadar almayacaktım ama pazardaki çocuk 'Abim çok güzel ıspanak dur bari az daha ekleyeyim de fiyatı yuvarlamış olalım.' deyince kıramadım." dedi. Gerçekten gülümsedim ve "Sorun değil." dedim. Bir zamanlar sorun olabilirdi.
* Özellikle de çocuk olduktan sonra eşlerin arasındaki o sihirli bağ biraz zayıflıyor gibi değil mi? Yani sevgi ve saygının olduğu evlilikler için söylüyorum bunu. Birlikte çok güzelken ve birbirine tüm ilgini verirken, küçük bir can katılıyor hayatına ve özellikle ilk yıllar hem anne hem de baba için çok zor oluyor. Ben ilk anne olduğum günlerde "Hayatım bitti." gibi düşünmüştüm. Lohusalık depresyonu yaşadığımı çok sonra fark ettim mesela. E haliyle kocamda da değişimler olmuştu. Hele de kolik ağlamaları olan ve çok az uyuyan bir bebekle bu duygular ve yeni rollere uyumlanma süreci çok daha zor. Hal böyleyken değil eşinle ilişkini görmek ve bu bağı beslemek için bir şeyler yapmak, sadece günü kurtarmaya bakıyor insan. Biz de uzun zamandır bunu yapıyorduk. Bu sömestr tatilinde birbirimize zaman ayırdık ve çift olarak bir şeyler yapma şansı bulduk. Sanki iç dünyamda havada asılı kalan bazı parçalar vardı ve öyle güzel yerine oturdu ki :) Biliyorum eşim için de aynı şey oldu, çünkü bu duyguyu paylaştığımız çok açıktı.
Ispanak yıkama sırasında bunları düşündüm. Ve ıspanak yıkama işi bittiğinde hissettiğim rahatlık çok güzeldi. Üstümdeki o bezginlik de büyük oranda geçmişti ve gün sonunda yine pek çok şeyi halletmiş olmanın mutluluğu vardı üzerimde.
Biliyorum bazen senin de içinden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sen de gücünün yetmediği, değiştiremeyeceğin haberlerle ve durumlarla hayattan bezmiş gibi hissediyorsun bazen. Yine de yapabiliyorsan küçük bir adım at, bebek adımı olsa da at o adımı. Taze bir nefes almak için odanın camını açmak bile yeter başlangıç için :) Belki güneşi görürsün. Şehir sesi davet eder seni, dışarı çıkarsın. Ya da bir kuş sürüsü görürsün, selam verirsin onlara. Ve hayatında gerçekten sevdiğin ve sevildiğini hissettiğin kişilerle bir bağlantı kur. Geriye sadece o anlar kalacak çünkü... Yaşa doyasıya!
14 Ocak 2025 Salı
Bir Paragraf
"Okuyarak, düşlere dalarak, yazmayı düşünerek, düşüncelerin kaprisli rüzgarına göre akan, tutkulardan arınmış, kültürlü bir hayat sürsem..
Sıkıntının kıyılarında dolaşacak kadar yavaş, sıkıntıya hiç düşmeyecek kadar iyi kurulmuş bir hayat. Heyecanlardan ve düşüncelerden uzak o hayatı, heyecanların düşüncesiyle ve düşüncelerin heyecanıyla yaşasam.
Çiçeklerle çevrili, karanlık bir göl gibi güneşin altına uzansam, altın rengine boyansam.
Dünyalar dönüp dururken, çiçeklerden bir toz bulutu gibi olsam, bilinmedik bir rüzgarın gün biterken havalandırdığı, alacakaranlığın uyuşukluğunun rastgele yere bıraktığı, daha geniş şekillerin içinde seçilmez olan bir bulut. Ve bunu sevinmeden ve üzülmeden, ama güneşin parlaklığından, yıldızların uzaklığından çıkardığım, kesin bir bilgiyle yapsam.
Bunların dışında hiçbir şey olmasam, hiçbir şey istemesem... Karnı aç dilencinin ezgisi, kör insanın şarkısı, bilinmeyen bir gezginin bıraktığı bir nesne, çölde yüksüz ve amaçsız yürüyen bir kaç devenin bıraktığı izler..."
(Fernando Pessoa- Huzursuzluğun Kitabı, syf. 54)
30 Aralık 2024 Pazartesi
Yeni Yılda 'Aşk' Bizimle Olsun
Havalar iyice soğudu, yılın bu zamanında evde olmak daha da güzel geliyor. Sabahları sevdiklerinle güzel bir kahvaltı, lahana gibi giyinip dışarıda bir süre yürüyüş yapmak, eve gelirken alışveriş yapıp kek hazırlığına girişmek... Kek fırında pişerken evi tarçınlı sıcak bir kokunun sarması. Ruhuma iyi geliyor. Bak şimdi bunları yazarken bile geldi bana o koku:)
Ve böyle zamanların en mükemmel eşlikçisi nedir diye sorarsan elbette romantik filmler derim. Hele de bir filmde güzel diyaloglar ya da güzel şarkılar varsa; görsel manzaralar sunuyorsa, kendini arayışa dair de dokunuşları varsa....Benim için mutluluğun tarifi kıvamında oluyor. Şimdi size en sevdiklerim listesini paylaşacağım:)
1) Bridget Jones's Diary
2. Leap Year
3. The Holiday
Hahahah tamam bu film biraz 'Naughty' tarafları olan , ama her izlediğimde beni güldürmeyi başaran filmlerden. Katherine Heigl'in tatlılığı Gerard Butler'ın karizmasıyla birleşince birlikte çok uyumlu bir çift olmuşlar. Ve bazı diyaloglar çok gerçekçi bir bakış açısıyla yazılmış :) ( Gizli Bilgi: Lisedeyken gelecekteki aşkımı düşündüğümde Gerard Butler'ın yüzü gelirdi aklıma. Gizli Bilgi 2:
16 Aralık 2024 Pazartesi
Yeni Yıl MİM'i
Bu etkinliği dün gördüm ve ben de eksik kalmayayım dedim. Ancak bu sorular üzerinde düşünmek ilk defa zor geldi .Yine de düşündüklerimi şuraya bırakayım istiyorum :)
2025 Yılından Beklentilerim Neler?
Yaşamak :) Hayatta kalmak:) Çünkü bu ülkede yaşayan bir kadınım ve tamam kimsenin moralini bozmak istemem ama bu da işin gerçekçi yanı sevgili dostlar. Ünlü düşünür Fatih TERİM'in de dediği gibi "What can I do sometimes? "
Hayatta kalmayı başarabilirsem hep birlikte mutlu olmayı da isterim. Ay vallahi Türk insanının neşesine, çılgın ama şefkatli yanlarını görmeye hasret kaldım. Ne yapmalı bu neşeyi yeniden canlandırmak için? Gerçekten bilmiyorum. Beyaz SHOW'un yeniden yayınlanmasını düşündüğümde konukların bezgin rapçiler olması ihtimali şimdiden neşemi çekiyor. (Önyargılı olmak deyince de ben?) Ne bileyim Ajdar'ın bile kendine has bir canlılığı enerjisi vardı. Kalmadı öylesi. Ülkenin çılgın insanlarında, sanatçılarında da neşe kalmadı.
Yiyip kilo almamak, içtiğim suyun bile yaramamasını dileyebilirim. Ama 31 yaşındayım şimdiden metabolizmam 20'lerden farklı. Neyi fazla kaçırsam malum yerlerimde hissediyorum sonucunu. Eh o zaman şöyle diyeyim: " Yediğim oranda hareket etme alanımın olmasını diliyorum." Vay, işte bu güzel oldu. Evet evet, sonuçta hayatta her şey denge işi dostlar!
Dostlarımla sofralar kurmak istiyorum. Böyle hem leziz yemekleri hem de sevmediğimiz insanları gömmeli sohbetlerde buluşmak, onlarla birlikte fala inanmayıp falsız kalmamak istiyorum :))
Doğru kuaförle tanışmak istiyorum. Biliyorum oradasın, elindeki makasınla beni bekliyorsun. Kim bilir belki beni birtakım kampanyalardan haberdar edip maaşımın önemli bir kısmını alacaksın benden. Olsun be, sen inandır ! Yeter ki bul beni artık yiğidom. ( Neden erkek olacağını düşündüm inan ben de bilmiyorum :))
2024 Yılı Nasıl Geçti?
Her gün aynı güne uyanıp tekrar tekrar o günü yaşama temalı filmler olur ya, heh benimkisi de öyleydi. Ancak kızım bu rutini bozmayı bildi. Sevimliliği ve krizleri başta olmak üzere, kolunu kırması, dişini kırıp operasyonla çektirmek zorunda kalışımız, rota virüsüne ailecek yakalanmayı başarmamız gibi ekşınlı durumlarla bu senenin ikinci yarısını da renklendirmeyi bildik. Sağlıklı olmak ne demek? Çocuğunun normal bir şekilde uyuyup ateşi olmadan güne başlaması ne kadar önemli bir olaydır, bunların değerini anladım dostlar.
Zorlu şeyler yaşarken, o güne dair bir hedefinin olması ne kadar önemlidir, bunu bizzat deneyimledim. Sonuçta bazen olacak olan oluyor, en azından o gün evi temizlediğinde ya da sevdiğin bir yemeği yapmayı seçtiğinde zorlukları göğüslerken temizlik kokuları ya da nefis yemek kokuları eşlik ediyor sana:) Çok sevdiğim bir arkadaşımın dediği gibi "Sabah huysuz olduğunda ve duş aldığında yine huysuz oluyorsun ama vanilya gibi kokuyorsun.:))
Güzel insanlarla tanıştım ve tanışıyorum. Bu beni çok zengin hissettiriyor. Gerçekten şu hayatı anlamlı kılacak en önemli şeylerden bir tanesi de bu ve hayatıma giren herkese müteşekkirim, size de en kalbi duygular besliyorum sevgili dostlar :))
Bu sene güzel yürüdüm, ağırlık antrenmanından keyif aldığımı fark ettim. Eskiden sevmeyeceğimi düşündüğüm şeylere ilişkin bakış açım değişti ve bazı konularda sabit fikirli olabildiğimi gördüm. Yeni deneyimlere kendimi açmaya başladım ve bundan çok keyif aldım :) Sırada dilber dansı var.... hahahahahaha şaka şaka , bazı konularda çizgim hala net ve çok şükür buna :)
İyisiyle kötüsüyle, getirdiklerin ve götürdüklerinle, öğrettiklerinle seni sevmeyi bildim 2024! Daha iyisi olabilir miydi? Hep beraber daha neşeli ve umutlu günlerimiz olsa daha iyi olmaz mıydı? Ekonomik olarak hep birlikte refaha kavuşup düşünsel, sanatsal ve sportif alanlarda arayışlara girmenin zamanı gelmedi mi? Bunların hepsine evet! Ama sonuçta bütün değişimleri senden bekleyerek de sana haksızlık ediyoruz sanki ne dersin? O yüzden bu dileklerin bir kısmını 2025'e bırakıyorum. Seni seviyorum 2024!
12 Aralık 2024 Perşembe
Kaçış Noktası
İşime dair en sevdiğim şeylerden bir tanesi de aldığımız eğitimler... Yeni şeyler öğrenmeye hevesli ve de meraklı bir öğrenci var içimde ve bu eğitimler bazen çöldeki vaha gibi bir hissiyat veriyor bana. Elbette aldığım her seminer ya da kursun içeriği her zaman dolu olmuyor ya da bildiğim şeylerin tekrarı gibi hissettiriyor. Yine de bir süreliğine başka bir kuruma ya da okula gitmek, orada kimi zaman bir biyoloji laboratuvarında oturup bir şeyler dinlemek benim için her zaman tazeleyici oluyor...
Bu hafta yine bir seminer için başka bir okulda 3 günlüğüne görevliyim ve erkenden gidip okulun yanı başındaki parkta sabah yürüyüşümü yapıyorum.